Wyprawa do Miodocji

Wyprawa do Miodocji – Małgorzata Gintowt

Pewnego dnia żyrafa Rudolfina stwierdza ze smutkiem, że jej szyja jest stanowczo za długa. Postanawia więc wyruszyć wraz z przyjaciółmi, pszczółką Brysią i hipciem Grubciem, do Miodocji, by tam odnaleźć Królową, która pomoże rozwiązać jej problem. W trakcie podróży przyjaciele przeżywają wiele fascynujących i pouczających przygód. Wreszcie docierają do ogrodu zoologicznego, gdzie przekonują się, że czasem szczęście znajduje się tuż obok. Trzeba tylko umieć je dostrzec.
Książeczka jest przeznaczona dla młodszych dzieci. Znajdą w niej wszystko, co lubią: pluszowe zwierzątka, wróżki, duchy, krasnoludki i mnóstwo wciągających przygód. Książeczka ta może być doskonałą lekturą na dobranoc.

Fragment:

Za oknami wiatr szeleści,

Snuje leśne opowieści.

Posłuchajcie tylko przecie,

Jaką bajkę dzisiaj plecie.

W pokoju Amelki stała skrzynka z zabawkami. A w tej skrzynce siedziała

pluszowa żyrafa i było jej bardzo smutno:

– Ojej… – głośno westchnęła. – Czemu ja jestem

taka niewymiarowa? Wszyscy wokół mają takie

piękne szyje. A ja? … chlip, chlip… – mówiła do siebie.

– Mam długą jak przerośnięty ogórek.

Wtem podleciała do niej welurowa pszczółka

Bzysia:

– Czemu płaczesz, Rudolfi no? – zapytała zmartwionym

głosem.

– Bo…, bo… – załkała żyrafa. – Mam za długą

szyję i nawet w moim czarodziejskim pamiętniku

nie ma na nią rady.

– Nie martw się… – powiedziała

po namyśle pszczółka. – Chyba wiem, jak ci pomoc.

– Naprawdę? To ciekawe… – ze skrzynki wychyliła

się kolejna zabawka, hipopotam Grubcio. – No to mów,

Bzysiu.

Pszczółka usadowiła się w foteliku dla

lalek i zaczęła opowieść:

– Otóż…, niegdyś moja babcia opowiadała

mi, że gdzieś daleko, daleko… za lasem,

za rzeką jest cudowna kraina… Miodocja

– pszczółka przymknęła oczy i zatopiła się

w marzeniach.

– Ależ Bzysiu! – zirytował się Grubcio.

– Opowiadaj nieco szybciej, bo mi z ciekawości

aż burczy w brzuchu!

– Jasne, Grubciu… – otrząsnęła się

pszczołka i dokończyła. – W Miodocji

mieszka Wielka Krolowa… Krawcowa.

– Ooo! – zdumiał się Grubcio, ale zaraz

mruknął zmieszany. – Hmm… Nie rozumiem.

– To proste! – wzruszyła ramionkami Bzysia. – Wielka Królowa Krawcowa

potrafi wszystko uszyć, doszyć i zaszyć, więc po prostu przeszyje

Rudolfi nie szyję!

– Wspaniale! – poweselała żyrafa. – W takim razie wyruszam do Miodocji

jeszcze dziś!

– Rudolfi no… Idę z tobą! – oświadczyła stanowczo Bzysia. – To wielka

wyprawa!

– Ja też idę z wami! – wyprężył się Grubcio. – Ktoś musi zadbać w drodze

o wasze brzuszki!

Rudolfi na w pośpiechu zaczęła wertować kartki czarodziejskiego pamiętnika:

– Muszę przeczytać, co powinnam zabrać ze sobą w podroż. Jest palec…

Pies… O! Jest podroż!

PODRÓŻ

Jeśli chcesz wyruszyć w drogę,

Taką radę dać ci mogę:

Racz parasol sobie sprawić,

On z opałów cię wybawi

– Uff … Jak to dobrze, że mam parasol – odetchnęła

z ulgą Rudolfi na, lecz po chwili coś sobie

przypomniała. – Och! A z kim będzie spała

Amelka?

– Ależ to żaden problem! – odparła natychmiast

Bzysia. – Do naszego powrotu Kaczor

Kleofas zaopiekuje się Amelką.

– No to nie traćmy ani chwili! – zawołali chorem

pluszowi przyjaciele i z piosenką na ustach

wyruszyli szukać Miodocji.

W drogę czas

Wyruszają przyjaciele

Z Rudolfiną wraz na czele.

Hej! Hej! Raz!

Hurra! Idziemy – na nas czas.

Obejdziemy lasy, wody,

Gdzie czekają nas przygody.

Hej! Hej! Raz!

Hurra! Idziemy, bo już czas.

Odnajdziemy cud krainę,

By odmienić Rudolfinę.

Hej! Hej! Raz!

Hura! Podróży nadszedł czas…