Książka otwiera serię monografii poświęconych dziejom zaścianków szlacheckich w Galicji. W sumie w zaborze austriackim znajdowało się kilkaset dużych zaścianków, porównywalnych do tych, jakie występowały na Mazowszu. W każdej z tych miejscowości na początku XIX stulecia mieszkało po kilkuset, a czasami ponad tysiąc szlachciców. W większości wypadków mieszkańcy zaścianka wywodzili się z jednego rodu, używali tego samego nazwiska, odróżniając się jedynie przydomkami – w Bilinie Wielkiej byli to Bilińscy herbu Sas. Źródłem ich utrzymania była uprawa ziemi, którą posiadali na własność lub dzierżawili od dziedzica (szlachta czynszowa). Choć położeniem materialnym w praktyce nie odróżniali się od chłopów, mentalnie w dalszym ciągu czuli się reprezentantami uprzywilejowanego stanu szlacheckiego.