W cichym lesie Vermontu

Opublikowany Autor blogksiazki

Natalię Cabot, emerytowaną profesor historii zajętą pisaniem książki o hetmanie Mazepie, interesują fakty; broni ich przed mitami i literacką fantazją. Niespodziewanie jej spokojną egzystencję zakłóca żywioł fikcji w postaci lokatorki Trudy Zeitblom i studentki Haliny Szadurskiej, uwikłanych w życie i twórczość sławnego amerykańskiego powieściopisarza Edwarda Rubina. Pani Szadurska usiłuje chronić Halinkę przed fascynacją starym pisarzem i w rezultacie coraz głębiej pogrąża się w gąszcz intryg, których ośrodkiem jest postmodernistyczna kuźnia pisarska Rubina, bezwzględnego wobec swoich modeli powieściowych. Czy może być ukarany, czy będzie? Życie w jego prawdziwych dramatach okaże się okrutniejsze od fikcji.

Joanna Clark – pisarka, publicystka, absolwentka warszawskiej polonistyki. Współpracowała z wieloma wydawnictwami amerykańskimi, m.in. jako konsultantka przy powstawaniu redagowanej przez Philipa Rotha serii „Pisarze Innej Europy”. Była inicjatorką wydania pism Brunona Schulza (The Street of Crocodiles, New York 1977), autorką wstępu do Kompleksu polskiego Tadeusza Konwickiego (The Polish Complex, New York 1984) oraz opowiadań Danuty Mostwin (Testaments, Ohio 2005). W 1990 r. obroniła tytuł doktora w Katedrze Literatury Porównawczej Uniwersytetu Pensylwanii, a następnie podjęła pracę na Wydziałach Historii i Slawistyki na Uniwersytecie Rutgers (New Jersey), współpracowała również z Hunter College (Nowy Jork). Autorka artykułów drukowanych m.in. w „The Polish Review”, „The Nation”, „Polin”, „Tekstach Drugich”, „Rzeczpospolitej”, „Przeglądzie Polskim”. Bierze udział w licznych konferencjach naukowych organizowanych m.in. przez Fundację Kościuszkowską oraz PIASA (Polish Institute of Arts and Science in America).
W 2000 r. opublikowała swoją pierwszą powieść Romantyczka (Kalisz 2004), o której pisano: „Rytm tej prozy nerwowy, elektryzujący. Więcej nie zdradzę. Warto przeczytać” (Marek Nowakowski); „Powieść Joanny Clark Romantyczka wędruje swobodnie nad granicą prozy realistycznej i prozy lirycznej” (Jadwiga Maurer); „W minipowieści Romantyczka stajemy wobec spraw ostatecznych, podobnie jak w słynnym opowiadaniu Tołstoja Śmierć Iwana Iljicza” (Renata Gorczyńska).