Los człowieka uwikłanego w historię stanowi dla socjologa znakomity przedmiot refleksji. Pytanie o własną tożsamość jest bowiem równoznaczne z pytaniem o naturę świata, w jakim żyjemy. Wykorzystując perspektywę socjologii fenomenologicznej i socjologii wiedzy, autor opisuje, jak Czesław Miłosz i Witold Gombrowicz konstruowali swoje biografie. Zarysowuje ponadto dialog pomiędzy nimi, który dotyczył najważniejszych idei i światopoglądów kształtujących ludzką wyobraźnię w dwudziestym wieku. Idee mają bowiem swoje konsekwencje w społecznym oraz indywidualnym życiu ludzi, i dlatego warto obserwować, w jaki sposób wpływają na ich egzystencjonalne wybory.