Cóż to za niesamowita polityczno-erotyczna baśń syberyjska (…), w której ból wygnania i lęk przed samotnością łączą się ze światłem miłości – pisał w 1998 roku Stefan Chwin. Pierwsze wydanie powieści "Rzeczy nienasycone" Andrzeja Czcibora-Piotrowskiego wywołało aplauz krytyki i czytelników. Po dwunastu latach ta znakomita powieść nie straciła nic ze swej artystycznej mocy. Co więcej, odczytana w perspektywie gender świeci dziś nowym blaskiem.
Lato 1939 roku. Dziewięcioletni Andrzej, syn polskiej rodziny inteligenckiej ze Lwowa, spędza wakacje na wsi w towarzystwie kuzynki Sary, nad wiek dojrzałej, która wprowadza go w sferę erotyki. Sielanka zostaje jednak brutalnie przerwana. Wybucha wojna, do Lwowa wkracza Armia Czerwona. Wkrótce bohatera czeka rozłąka z ojcem, w końcu zesłanie wraz z matką i bratem do Kazachstanu. Na pierwszy rzut oka książka jakich wiele, jest jednak jest coś, co decyduje o wyjątkowości "Rzeczy nienasyconych". Tożsamość głównego bohatera, niezwykle wyczulonego na erotyczny aspekt życia, snującego nieustannie fantazje na temat ciała, jest zachwiana – raz po raz staje się on dziewczynką o imieniu Uta. Ta niemalże fizyczna dwoistość pozwala Andrzejkowi/Ucie jeszcze intensywniej doświadczać świata. Jest to świat jednego boga – Erosa. I wielu bogiń – matki, opiekunek, przyjaciółek i kochanek. Rzeczy nienasycone są hymnem na ich cześć.
Styl "Rzeczy nienasyconych" przywodzi na myśl ukochaną przez Piotrowskiego prozę czeską, Hrabala i może jeszcze bardziej Otę Pavla – język dziecięcy, w którym wszystko, nawet to, co straszne, staje się cudowne.
Michał Cichy, "Gazeta Wyborcza"
Jeżeli rzeczywiście klasę pisarza można poznać po jakości opisywanych przezeń scen erotycznych, to Czcibor-Piotrowski to ekstraklasa.
Wojciech Woźniak, "Rzeczpospolita"
Andrzej Czcibor-Piotrowski (ur. 1931) – poeta, prozaik, tłumacz literatury czeskiej, słowackiej, bułgarskiej, rosyjskiej, ukraińskiej i angielskiej, pracował jako redaktor w wydawnictwie KAW oraz Instytucie Wydawniczym PAX. W czasie drugiej wojny światowej zesłany na Sybir, przez Persję, Irak, Palestynę i Egipt zawędrował do Anglii. Do Polski wrócił w 1947 roku. Zadebiutował w roku 1956 tomikiem wierszy Oczy śniegu. Od tamtej pory wydał dziesięć tomów poetyckich oraz cztery powieści: Prośba o Annę (1962), Rzeczy nienasycone (W.A.B. 1999) i ich dalszy ciąg: Cud w Esfahanie (W.A.B. 2001) oraz Straszne dni (2008). Książka Rzeczy nienasycone otrzymała nagrodę Biblioteki Raczyńskich oraz znalazła się w finale konkursu o Nagrodę Literacką NIKE 2000. Wkrótce nowa powieść autora – Nigdy dość. Miracle.