Wspomnienia autorki, pochodzącej z okolic Wilna, zapoczątkowane relacją z deportacji do Kazachstanu, gdzie przebywała z matką i dwoma braćmi przez 3 lata, przystosowując się do tamtejszych warunków i obyczajów Kazachów; dalszym etapem jej życia był wyjazd „z nieludzkiej ziemi” wraz z armią gen. Andersa do Persji i pobyt w obozie polskich uchodźców w Teheranie, przebiegający nie bez ciekawych wydarzeń; następnie pobyt na Czarnym Lądzie w Ugandzie, wśród tropikalnej przyrody i zwierząt. W 1948 r. autorka przybyła wraz z rodziną do Anglii, w której rozpoczęła egzystencję „obywatelki wolnego świata”; dalsze jej dzieje to okres studiów, praca zawodowa i życie rodzinne, nabycie i restauracja posiadłości w Sussex, a także wyjazdy do francuskiej Prowansji, gdzie odbudowała wraz z innymi murowaną owczarnię. Książka przedstawia w interesujący sposób koleje życia Ireny, prezentując jej autoportret jako osoby zaradnej, ciekawej świata i przygód, łatwo nawiązującej przyjazne kontakty z ludźmi i umiejącej cieszyć się chwilą obecną i tym, co przynosi życie.