Nasz los wypisany na dłoni należy potraktować jak historię niełatwego życia, które zostało opowiedziane poprzez szereg nakładających się na siebie lirycznych obrazów. Te obrazy dotyczą zarówno intymnych uczuć, dobrego lub złego sąsiada, w wymiarze lokalnym czy też ogólnym, chodzi o refleksje na temat mechanizmów władzy, losu Polaków na obczyźnie, zwłaszcza w kontekście pobytu w Rosji Radzieckiej. Bardzo ważne są w tej liryce motywy autobiograficzne, kiedy autor pisząc o ludziach stara się zawsze pokazać ich w całej złożoności, nawet wówczas kiedy dochodziło do konfliktów, kiedy dobro ustępowało miejsca złu. Oszczędna, bardzo wyważona poezja, pojawia się rzadko dziś używany gatunek "lirycznego dialogu". Czasem pojawia się oryginalna metaforyka, która w tym pozornie szarym kontakcie, niemal potocznych słów, tym bardziej zasługuje na uwagę. Czytelnik tych wierszy ma szansę z szacunkiem pochylić się nad nimi. W środku reprodukcje prac malarskich: Witolda Pruszkowskiego, Maksymiliana Gierymskiego, Walerego Brodnickiego, Józefa Chełmońskiego, Władysława Małeckiego, Alfreda Wierusza Kowalskiego.