Marian Brandys z nieprawdopodobnym znawstwem tworzy barwny gobelin dziejów polskości w czasach post-napoleońskich.
Opowieść o dalszych losach bohaterów spod Somosierry.
Młodzi szwoleżerowie z okresu Księstwa Warszawskiego przeobrazili się w dojrzałych i statecznych obywateli Królestwa Polskiego. Oglądamy ich w rolach i sytuacjach bardzo rozmaitych: jako despotycznych ojców, zdradzonych mężów, czułych synów i braci: jako polityków i działaczy społecznych, dygnitarzy wojskowych i cywilnych, mecenasów literatury i pionierów przemysłu, lojalistów i opozycjonistów, sędziów i podsądnych.
Obraz, którego reprodukcję wykorzystywano na okładce książki zamówił u Horacego Verneta,
jednego z najdroższych i najsławniejszych paryskich malarzy tamtego okresu, sam generał Wincenty Krasiński. Jest to jego portret konny na przełęczy Somosierra, choć Krasiński nie brał udziału w jej zdobywaniu. Wobec oburzenia pozostałych szwoleżerów twierdził, ze obraz przedstawia tylko inspekcję oddziałów po bitwie, której zresztą też nie dokonał.
No cóż, w miarę upływu czasu lat rosła liczba zdobywców Somosierry.