Autor Dziennika, profesor Władysław Marian Zawadzki, był wybitnym ekonomistą związanym z Uniwersytetem Stefana Batorego w Wilnie oraz Szkołą Główną Handlową w Warszawie. Do historii przeszedł jednak głównie jako polityk – wicepremier i minister skarbu – sprawujący funkcję w okresie największej gospodarczej zapaści, jaką był dla Polski wielki kryzys gospodarczy. Dziennik jest przede wszystkim zapisem działań podejmowanych przez wicepremiera oraz czołowych polityków obozu piłsudczykowskiego, mających na celu ratowanie budżetu państwa i poszczególnych zakładów przemysłowych. Autor nakreślił w nim także, co ciekawsze, obraz kuluarów polityki wewnętrznej i personalnej tego okresu. Dziennik stanowi źródło o wyjątkowej wadze historycznej i wielu walorach poznawczych. Na tle innych, nielicznych zresztą, materiałów tego typu jest źródłem najdokładniejszym, które nie tylko odzwierciedla poglądy i bieżące zapatrywania W.M. Zawadzkiego i jego rozmówców, ale także pozwala zapoznać się z ogromem pracy, jaką wykonywał każdego dnia minister w Drugiej Rzeczypospolitej.