Tadeusz Konwicki – laureat Nagrody Literackiej miasta Warszawy, biografia

Opublikowany Autor blogksiazki

W Salach Redutowych Teatru Wielkiego odbyła się uroczystość wręczenia Nagród Literackich Miasta Stołecznego Warszawy po siedemdziesięcioletniej przerwie. Tadeusz Konwicki został pierwszym laureatem Nagrody Literackiej miasta Warszawy w kategorii „warszawski twórca” obejmującej całokształt twórczosci pisarskiej. Tadeusz Konwicki otrzymał tytuł Wielkiego Ambasadora Polszczyzny „w uznaniu zasług dla polskiej literatury, a zwłaszcza dla ożywionej duchem Rzeczypospolitej Obojga Narodów, wrażliwości i świadomości językowej kilku pokoleń Polaków”.

Konwicki w swoich książkach przedstawia kwestie egzystencjalne, stawia pytania o sens życia i buduje specyficzny, metafizyczny świat swoich utworów. Poza powieściami, Tadeusz Konwicki napisał kilka książek pamiętnikowych, min. Pół wieku czyśćca, Pamiętam, że było gorąco.
W styczniu przyszłego roku ukaże się książka „Wiatr i pył” Tadeusza Konwickiego. Tom będzie zawierał wybór tekstów, min. wspomnienia, opowiadania, reportaże, scenariusze i inne formy literackie napisanych przez autora „Kalendarza i klepsydry” w ciągu 60. lat, a nie publikowanych dotąd w żadnej z jego książek. Zamieszczone teksty powstały w latach 1946-2008. Tom będzie ilustrowany rysunkami Tadeusza Konwickiego.

Film o Tadeuszu Konwickim:

Pierwszym laureatem Nagrody Literackiej Miasta Stołecznego Warszawy był najstarszy syn Adama Mickiewicza – Władysław, ostatnim zaś Leopold Staff w 1938r. Nagrodą tą wyróżniono również takich twórców jak Wacław Berent, Tadeusz Boy-Żeleński, Pola Gojawiczyńska, Maria Kuncewiczowa, Miron Białoszewski, Kazimierz Brandys, Ernest Bryll, Juliusz Wiktora Gomulicki, Hanna Januszewska i Jerzy Waldorff.

Laureatką nagrody w kategorii „literatura piękna dla dorosłych” została Julia Hartwig za tom „Poezje zebrane”, a najlepszą „pisarką dla dzieci” została Joanna Kulmowa, którą wyróżniono za tom „Kulmowa – dzieciom”. W kategorii „edycja o tematyce warszawskiej” jury nagrodziło książkę „Żoliborz. Przewodnik historyczny” Tomasza Pawłowskiego i Jarosława Zielińskiego