Paderewski był znakomitością w międzywojennej Polsce. Publiczność mogła go słuchać i oglądać w salach koncertowych, wiele pisano o nim w prasie. W istocie jednak wiedziano o nim niewiele, ponieważ żył w hermetycznym świecie, był skryty i nie zwierzał się ludziom. Nie lubił także pisać listów, a pamiętniki i dwie biografie opublikowane jeszcze za jego życia podają „wersję oficjalną”, która mówi niewiele o samym człowieku.
Niełatwego zadania odkrycia prawdziwego Paderewskiego podjął się Adam Zamoyski. Jak detektyw przeniknął poza publiczny obraz pianisty, kompozytora i polityka i odkrył niezwykle interesującą, złożoną osobowość człowieka, który sławiony szeroko jako geniusz ukrywał przed światem swoje problemy i bogate życie wewnętrzne.