Zbiór esejów Jerome’a Brunera, jednego z pionierów psychologii poznawczej i "ojców założycieli" współczesnej psychologii kulturowej, a także światowego autorytetu w dziedzinie współczesnych teorii wychowania i edukacji, może być ważnym głosem w toczącej się wciąż wśród specjalistów i ludzi zainteresowanych problemem wychowania nowych pokoleń Polaków publicznej debaty na temat standardów, celów i efektów nauczania na różnych szczeblach powszechnej edukacji. Książka przedstawia autorską koncepcję psychologii kulturowej jako nowej (metodologicznie i zakresowo) gałęzi wiedzy psychologicznej oraz poglądy na rolę, jaką odegrać ona może w wypracowaniu modelu edukacji pojętej najszerzej jako uczestnictwo w kulturze, we wszelkich jej aspektach (od postrzegania, myślenia, odczuwania i działania, przez kompetencje językowo-dyskursywne, po aktywność w sferach literatury, sztuki i nauki). Kompleksowa myśl Brunera przekracza granice tradycyjnych podziałów dyscyplinowych: pedagogiki, psychologii, kulturoznawstwa, antropologii kulturowej, filozofii i metodologii nauk humanistycznych (nie wyłączając językoznawstwa i literaturoznawstwa) – wiążąc je wszystkie w oryginalnej wizji uczestnictwa człowieka w kulturze, specyficznej natury kulturowego poznania oraz istoty głębokiego związku pomiędzy edukacją a kulturą.