Dużą zaletą publikacji jest równowaga pomiędzy tradycyjną genologią i nowszymi formami teoretycznoliterackiego opisu, dokładnie odpowiadająca aktualnym potrzebom studentów i wykładowców tej.
Zaletami ćwiczeń są ich jasność, ściśle wyodrębniona problemowość, wyrazista egzem-plaryczność i poglądowość oraz pomysłowość i inwencja, objawiające się nie tylko w samym układzie ćwiczenia, ale także, co warto odnotować, w doborze celnych i zróżnicowanych tekstów, które odsłaniają całą różnorodność literatury. Komentarz dołączony do ćwiczeń zawiera nie tylko kompetentne omówienie (i rozwiązanie) problemu, ale także – co ważne – uwzględnia poziom umiejętności przeciętnego studenta. Rozwiązaniem trafnym jest dobór autorów – zarówno jeśli chodzi o listę nazwisk, jak samą przyjętą tu zasadę wielości współautorów. Pośród nich znalazło się bowiem wielu badaczy (przede wszystkim średniego pokolenia) o znacznym już dorobku naukowym i wysokim autorytecie w ogólnopolskim środowisku literaturoznawców, zwłaszcza teoretyków literatury. Zasada wielości autorów jest natomiast korzystna dlatego, że gwarantuje niezwykle ważną w humanistyce różnorodność nastawień, upodobań, zainteresowań badawczych i wreszcie osobowości, która w tym przypadku skutkuje zróżnicowanym doborem przykładów literackich oraz wskazuje wielość dróg interpretacji. W ramach tej zasady ciekawe efekty można zaobserwować zwłaszcza w tych sytuacjach, gdy jeden temat opracowany został kilkuwa-riantowo przez kilkoro autorów