"W książce "Historia – Dialog – Literatura. Interakcyjna teoria procesu historycznoliterackiego" forsuję tezę radykalną. W moim przekonaniu historia literatury (i literatura) nie jest tym, za co brano ją najczęściej, nie jest ani historią rozwoju autonomicznych form rozsądnie ewoluujących ku czemuś w sensie artystycznym wyższemu i lepszemu – jak w wariancie formalistyczno-strukturalistycznym, ani dziejami perypetii literatury z tym, co wobec niej zewnętrzne: historią, polityką, społeczeństwem itp. – jak w tradycyjnej historii literatury wypracowanej na gruncie pozytywizmu."