Brisingr to kontynuacja bestsellerowego Eragona. Sukces nie znosi próżni. Po latach hegemonii „Harrye’ego Pottera” literatura dziecięca ma nowy hit. Książka opiera się na znanym starszej generacji czytelników archetypie dorastania młodzieńca, jego dojrzewania , poszukiwania nauczyciela i spełnieniu wyznaczonej przez los, czasem fatum, misji. Eragon – bohater Paoliniego , młody wiejski chłopak znajduje niebieski kamień i przynosi go do domu. Ale zanim udaje mu się sprzedać go handlarzowi, z „kamienia” wykluwa się szafirowy smok, Saphira. Smoka próbuje ukraść zły Urgals, który brutalnie morduje wuja Eragona. Chłopcu i smoczycy w ostatniej chwili udaje się uciec. Od tej chwili Eragon poprzysięga zemstę mordercy wuja i wyrusza na wyprawę by uratować świat i stać się ostatnim legendarnym Jeźdźcem Smoków. Eragon jest związany z Saphirą magiczną mocą, psychiczną więzią , która wzmacnia ich wzajemną siłę lecz jest trochę…nieprzewidywalna. Król krainy, w której rozgrywa się akcja – Alagaesii – jest także Jeźdźcem, zaprzedał się jednak ciemnej mocy…W książce znajdujemy wszystko co niezbędne dla nowej generacji fantasy; wspaniałe walki , historyczne bronie, tajemniczy spisek i … kobieta elf, która pojawia się w snach Eragona.
Wielkie dzieła fantasy sięgają wysoko. Tolkien, popularny Harry Potter i Matrix otworzyły drogę do innego świata, do wizji opartej o Wagnerowski obraz heroizmu i przeznaczenia. Wielkie nowoczesne dzieła fantasy korzystają z mitów, są pełne czarnoksiężników i smoków, dzięki którym oswajają czytelnikowi „nieznane”. Nowoczesna klasyka, książki Jorge’a Luisa Borges, Neila Gaimana czy Terry Pratchetta lub choćby Stevena Eriksona kształtują nowy obraz świata , intrygujący i niezapomniany. Paolini zarówno korzysta z najlepszych wzorów wielkiej tradycyjnej fantasy ukształtowanej przez mistrza Tolkiena ale jednocześnie kształtuje nowy obraz, nową całkowicie wizję, nową jakość. Na podstawie książki nakręcono film Eragon.
Nie powiem ze zgadzam się z informacjami tutaj napisanymi. W artykule jest mnóstwo błędów, począwszy od nazw, a na fabule skończywszy. Według mnie najpoważniejsze to, cytuje: „Smoka próbuje ukraść zły Urgals” – Nie ma takiej postaci w książce, nikt też nie próbuje ukraść smoczycy, bo nie da się ukraść smoka jeźdźca, co najwyżej nakłonić ich do współpracy. jeśli już cokolwiek można tu napisać to,to że po jajo zostali wysłani Ra’zacowie, którzy kiedy dowiedzieli się , że się wykluło próbowali uprowadzić Jeźdźca i Smoczyce. „wyrusza na wyprawę by uratować świat i stać się ostatnim legendarnym Jeźdźcem Smoków” – kolejny błąd, Eragon staje sie Smoczym Jeźdźcem w chwili dotknięcia pisklęcia i otrzymania piętna i pozostanie nim na zawsze, inie „ostatnim”, ponieważ jednym z jego zadań jest wskrzeszenie i dopilnowanie powrotu jeźdźców.”Eragon jest związany z Saphirą magiczną mocą, psychiczną więzią , która wzmacnia ich wzajemną siłę lecz jest trochę…nieprzewidywalna” – Co to znaczy „nieprzewidywalna”? Saphira i Eragon po prostu jeszcze do końca się nie znają, jak nigdy nie zna się na początku nieznanej wcześniej osoby, chociaż ich dusze zostały nierozerwalnie złączone.”Król krainy, w której rozgrywa się akcja – Alagaesii – jest także Jeźdźcem, zaprzedał się jednak ciemnej mocy…” – Król nie zaprzedał sie ciemnym mocom tylko jak już, to popadł w szaleństwo, kiedy jego własna smoczyca zginęła, choć zachował swój spryt,inteligencję itp. Reszty błędów nie chce mi się wytykać ani poprawiać, uważam że artykuł jest slaby i źle napisany, myślę ze autor artykułu powinien najpierw przeczytać książek a dopiero zając się jego pisaniem. Pozdrawiam.